Dostlarımın Gözünden Ben #2. Bölüm
![]() |
Dostlarımın Gözünden Ben (Kapak fotoğrafı) |
Ve sonunda bir sonraki güne uyanmıştık, artık bir papağan almaya gidebilirdik. Hemen kahvaltımızı edip annemle birlikte yola çıktık. Kuş satan bir yere geldik ve hemen gözüme bir tanesini kestirdim ve onu aldık. Eve dönerken bir sürü tanımadığım insan elimdeki kafese bakıp gülümsüyor, bir yandan da "aa ne güzel bir şey bu" diye kısık bir sesle söyleniyordu. Neyse ki artık eve gelmiştik ve besleyebileceğim bir hayvanım vardı. Bir yandan çok mutlu ve heyecanlıydım, bir yandan da içim içime sığmıyordu. Artık sevinçten papağanım ile beraber havalara uçabilirdim.
Ta ki kuşum diğer günün sabahı ölene kadar.
Meğer aldığımız kuş kanadından vurulmuş ve bu yüzden de bir sonraki gün ölmüştü. Bir önceki günün mutluluğu ve huzuru artık yoktu içimde, kuşum yoktu. Bir önceki gün her ne kadar sevindiysem, bugün de bir o kadar üzülüyordum. Ne yapacağımı bilmiyor, sadece üzülüyordum.
Günler geçti, aylar geçti, yıllar geçti derken içimdeki hayvan sevgisi tam azalır gibi olmuşken tam üç yıl sonra bir papağan daha almaya karar verdik. Yukarıda (hikayemin kapak fotoğrafında) gördüğünüz kuş bugün klavyenin başına geçip, benimle geçirdiği günleri anlatacak. İki buçuk yılda ne yaşamışsak şimdi onun gözünden okuyacağız.
- Ben artık daha fazla bir şey anlatmak istemiyorum. Çünkü artık söz sende can dostum(Şebek) yazacaklarını merakla bekliyoruz.
+ O zaman klavyenin başından kalk ve yazacaklarım bitene kadar gözüme görünme...
Hikayemin bir önceki bölümünü okumak için tıklayın.
Hikayemin ikinci bölümü ile ilgili düşüncelerinizi aşağıdaki yorum kutusundan gönderebilirsiniz.
Çok güzeldi.Bakalım papağan ne konuşacak:)Merakla bekliyoruz:)
YanıtlaSilBende merakla bekliyorum :)
SilÇook tatlı yaa , başta hem üzüldüm hem de gülesim geldi:) hadi bakalım papağanın konuşsun bekliyoruz ;) güzel yazıyorsun ;)
YanıtlaSilTeşekkür ederim. :)
Silşebek çok tatlı şapşik yaaa :)
YanıtlaSilEvet öğledir, o kadar tatlıdır ki yemek istersin yiyemezsin, o derece :)
Sil